dieta reklama internet zabawa hobby dzieci          dieta reklama internet zabawa hobby dzieci

niedziela, 8 kwietnia 2012

Pierścień - co to właściwie jest


Pierścień 

– rodzaj biżuterii, ozdoba nakładana na palec, w kształcie obręczy. Robiony najczęściej ze szlachetnego metalu, z tzw. oczkiem czyli kamieniem ozdobnym.
Istnieją różne odmiany pierścieni: sygnet, obrączka ślubna, pierścionek zaręczynowy.
Pierścień ma również znaczenie symboliczne, np. Pierścień Rybaka oznacza następcę św. Piotra.







Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

niedziela, 1 kwietnia 2012

Zegarek - opis, rodzaje, historia


Zegar 

– przyrząd do ciągłego pomiaru czasu.
Zegary można podzielić na wykorzystujące do wskazań tarczę i wskazówki oraz np. symbole faz księżyca oraz cyfrowe – wykorzystujące do wskazań wyświetlacze ciekłokrystaliczne lub diodowe.
W zegarach powszechnego użytku wskazania obejmują najczęściej godziny, minuty i sekundy. W niektórych zegarach i zegarkach stosowany jest także system kalendarzowy do wskazywania dni tygodnia, dat, faz Księżyca itp. W zegarach specjalistycznych stosuje się bardzo precyzyjne mechanizmy wskazywania i rejestracji czasu z dokładnością do ułamków sekundy.

 

 

 

 

 

Rodzaje zegarów

Ze względu na metodę pomiaru czasu można podzielić zegary na
  • oparte na zjawiskach naturalnych i prostych zjawiskach fizycznych:
    • zegary słoneczne
    • zegary księżycowe
    • zegary wodne
    • zegary piaskowe (klepsydra)
    • zegary ogniowe (świeca)
    • zegary oliwne
  • oparte na bardziej skomplikowanych mechanizmach i zjawiskach fizycznych:
    • zegary mechaniczne (wahadłowe, balansowe)
    • zegary elektryczne i elektroniczne
    • zegary kwarcowe
    • zegary atomowe
    • zegar synchronizowany falami radiowymi z wzorcowym zegarem (DCF77)
    • zegar pulsarowy
Podział ze względu na sposób wskazywania czasu:
  • tarczowy
    • tarcza 12-godzinowa wskazówkowa, ewentualnie z sekundnikiem, rzadziej 24-godzinowa
    • wielotarczowa o zmiennym układzie różnych elementów
  • diodowy (wyświetlacz z diodami LED)
  • ciekłokrystaliczny (wyświetlacz ciekłokrystaliczny)
  • kartkowy (posiada zazwyczaj plastikowe kartki, stosowany jest czasem np. na dworcach)
  • projekcyjny (mały projektor wyświetla czas np. na ścianie lub suficie)
  • dźwiękowy (po naciśnięciu przycisku godzina oznajmiana jest przez system dźwięków repetiera lub wypowiadana z głośnika)
  • dotykowy (np. naręczny zegarek wskazówkowy dla niewidomych)





Zastosowanie

Zegary wykorzystywane są do mierzenia i wskazywania czasu w różnych celach:
  • w astronomii (zegary astronomiczne i zegary atomowe)
  • w ogólnym użyciu codziennym (zegary domowe, budziki, minutniki, zegarki, zegary wieżowe, zegary dworcowe itp.)
  • w sporcie (stopery, zegary szachowe, zegary gołębiarskie)
  • w nawigacji i żeglarstwie (chronometry, zegary wachtowe)
  • w urządzeniach samoczynnych (zegary systemowe komputerów, programatory pralek itp.)
  • jako włączniki i wyłączniki (zamek czasowy)

 

 

 

Budowa

Podstawowa budowa zegara obejmuje cztery zasadnicze segmenty:
  • źródła napędu (np. bateria wraz z silnikiem, sprężyna, obciążniki) powodujące działanie zegara
  • regulatory chodu (np. wahadło, balans, generator kwarcowy) wywołujące okresowe impulsy
  • liczniki cykli (przekładnie zębate, sumator) zliczające impulsy regulatora.
  • wskaźniki i sygnalizatory (np. wyświetlacze, wskazówki: godzinowa, minutowa i sekundowa; gongi i pozytywki) przekazujące użytkownikowi informacje o upływie czasu.


Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

niedziela, 25 marca 2012

Naszyjnik - specyfikacja


Naszyjnik 

– rodzaj biżuterii noszonej na szyi. Najczęściej wytwarzane są z metalu w formie łańcuszka powiązanego z medalionem lub wisiorkiem. Produkowane są też z tkanin, sznurków, rzemieni. Są łączone z kamieniami szlachetnymi, muszelkami, elementami drewnianymi o różnych kształtach i rozmiarach.

 

 

 

Historia

Naszyjniki były integralnym elementem biżuterii od czasów najstarszych cywilizacji. Były już znane w epoce paleolitu środkowego. Z tego czasu pochodzą naszyjniki wykonane z muszli mięczaków. W późniejszych okresach wykonywano je z kamienia, kości, zębów i nadal z muszli. Po opanowaniu przez ludzi technik pozyskiwania metali zaczęto je wytwarzać ze złota, srebra i wielu innych metali.







Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter


sobota, 17 marca 2012

Pierścionek zaręczynowy


Pierścionek zaręczynowy 

– pierścionek, którym w dniu zaręczyn kandydat na męża obdarowuje swoją wybrankę.

Pierścionek zaręczynowy bardzo często ozdobiony jest białym kamieniem szlachetnym lub półszlachetnym, np. cyrkonią lub diamentem. Noszony na palcu serdecznym, oznacza zgodę kobiety go noszącej, na oświadczyny czyli zapowiada ślub owej właścicielki pierścionka z jego ofiarodawcą.
W Polsce noszony na prawej ręce, w Wielkiej Brytanii na lewej. W Skandynawii już od momentu zaręczyn kobieta nosi na lewej dłoni obrączkę, do której pan młody w trakcie ceremonii ślubnej dokłada drugą – identyczną. Z kolei w tradycji węgierskiej pierścionki zaręczynowe są rzadkością, zamiast niego kobieta otrzymuje obrączkę, którą do momentu ślubu nosi na lewej dłoni, po nim zaś przekłada na prawą.


Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

sobota, 10 marca 2012

Złoto - jeden z najdroższych i najcenniejszych metali


Złoto 
(Au, łac. aurum)

– pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 79. Złoto jest ciężkim, miękkim i błyszczącym metalem, będącym najbardziej kowalnym i ciągliwym spośród wszystkich znanych metali. Czyste złoto posiada jasnożółty kolor i wyraźny połysk, który nie utlenia się w wodzie czy powietrzu. Chemicznie złoto należy do metali przejściowych i pierwiastków grupy 11. Za wyjątkiem gazów szlachetnychmetalem szlachetnym używanym w biciu monet, jubilerstwie, sztuce i zdobieniach. złoto jest najmniej reaktywnym pierwiastkiem. 






Złoto długo przed okresem spisanej historii było drogocennym i poszukiwanym
Złoto jest odporne na poszczególne kwasy, ale roztwarza się wodzie królewskiej (łac. aqua regia), nazwana tak ze względu, że rozpuszcza właśnie złoto (metal kojarzony z władzą królewską). Roztwarza się również w zasadowych roztworach cyjanków, które były używane do wydobywania złota. Złoto rozpuszcza się również w rtęci, tworząc amalgamat. Złoto jest nierozpuszczalne w kwasie azotowym(V), który rozpuszcza srebro i metale nieszlachetne, co przez długi czas było wykorzystywane jako próba na obecność złota (np. w monetach).

Metal rodzimy występuje jako samorodki lub ziarna w skałach, żyłach i osadach aluwialnych. Mniej powszechnie występuje jako związki złota, zazwyczaj z tellurem. Parytet złota był najpowszechniejszą podstawą polityki monetarnej w historii człowieka, powszechnie zastąpioną w XX-wieku przez pieniądz fiducjarny. Szacuje się, że do 2009 roku, w całej historii zostało wydobytych 165 tys. ton złota. Odpowiada to objętości 8500 m³ lub sześcianowi o krawędzi 20,4 m. Światowa konsumpcja wydobywanego złota w 50% zużywana w jubilerstwie, w 40% w w różnych inwestycjach, a 10% w zastosowaniach przemysłowych.

Poza szeroko rozpowszechnionymi wyżej wymienionymi zastosowaniami, złoto stosuje się również w stomatologii, elektronice i innych zastosowaniach, w tym nawet w przemyśle spożywczym.

 

Historia

Złoto jest znane i używane przez rzemieślników co najmniej od chalkolitu. Złote wyroby na Bałkanach pojawiają się w wykopaliskach archeologicznych datowanych na IV milenium p.n.e., takich jak nekropolia Warny. Złote artefakty, takie jak złote kapelusze czy dysk z Nebry, pojawiały się w Europie Środkowej od drugiego tysiąclecia p.n.e. w epoce brązu.

Egipskie hieroglify z okresu około 2600 lat p.n.e. opisują, że król Mitannii Tuszratta miał złota „więcej, niż brudu” w Egipcie. Egipt, a szczególnie Nubia, posiadały wystarczające zasoby, by uczynić je obszarami, gdzie wydobywało się najwięcej złota przez długi okres historii. Najstarszą znaną mapą jest mapa znana jako papirusowa mapa z Turynu (ok. 1100 lat p.n.e.) która pokazuje plan kopalni złota w Nubii, wraz z ukazaniem lokalnej geologii. Prymitywne metody wydobycia, włączając w to technikę podkładania ognia, zostały opisane przez Strabona i Diodora Sycylijskiego. W okresie Starożytnego Egiptu wydobywano około jednej tony złota rocznie. Duże kopalnie złota były również w obszarze Morza Czerwonego, znajdującemu się w dzisiejszej Arabii Saudyjskiej, między innymi kopalnie Mahd adh Dhahab („kolebka złota”), w której, w okresie panowania króla Salomona (961–922 p.n.e.), było wydobywane złoto, srebro i miedź
Mit o złotym runie może nawiązywać do używania w starożytności owczych skór do wychwytywania złotego pyłu ze złóż okruchowych. Złoto jest często wspominane w Starym Testamencie, rozpoczynając od Księgi Rodzaju 2:11 (o Havilah) oraz jest jednym z darów mędrców (Trzech Królów w pierwszych rozdziałach Nowego Testamentu, w Ewangelii według Mateusza. Apokalipsa świętego Jana 21:21 opisuje miasto Nowe Jeruzalem jako posiadające rynek Miasta to czyste złoto jak szkło przeźroczyste.


Złoto w starożytności
Berliner Goldhut detail.jpg Turin Papyrus map part.jpg Tuthankhamun Egyptian Museum.jpg Jason Pelias Louvre K127.jpg



Południowo-wschodni obszar Morza Czarnego był znany ze swojego złota. Wydobycie złota datuje się tam od czasu króla Midasa, i tamtejsze złoto prawdopodobnie było wykorzystane w pierwszym na świecie biciu monet w Lidii, tzw. „lwów lidyjskich” około 610 r. p.n.e. Od VI do V wieku p.n.e. państwo Chu posiadało w obiegu monetę Ying Yuan (chin. 郢爰).

W metalurgii Starożytnego Rzymu zostały wprowadzone nowe metody wydobycia złota na dużą skalę wykorzystujące urabianie hydrauliczne, od 25 roku p.n.e. wykorzystywane w Hispanii, a od 106 roku n.e. w Dacji. Do największych kopalń należały te w Las Médulas, w prowincji León, gdzie siedem długich akweduktów pozwalało przemywać duże złoża aluwialne. Dużymi kopalniami były także te położone w Roşia Montană w Transylwanii (Siedmiogród), które do niedawna były wciąż eksploatowane przy użyciu metod odkrywkowych. Również były wykorzystywane mniejsze złoża w Brytanii, takie jak złoża okruchowe czy skalne w Dolaucothi. Różne używane metody wydobycia złota zostały opisane przez Pliniusza Starszego w encyklopedii Historia Naturalis, napisanej pod koniec pierwszego wieku naszej ery. W okresie imperium rzymskiego produkcja złota osiągała 5–10 ton złota rocznie.
Imperium Mali w Afryce słynęło w Starym Świecie ze swojego bogactwa w złoto. Mansa Musa, władca imperium (1312–1337) stał się sławny w całym Starym Świecie ze względu na jego hadżdż do Mekki w 1324. Kiedy przechodził przez Kair w lipcu 1324 roku, towarzyszyła mu podobno karawana składająca się z ponad tysiąca ludzi i około setki wielbłądów. Wydał tyle złota, że obniżyło to jego cenę w Egipcie na ponad 10 lat. Szacuje się, że obszary dzisiejszej Ghany dostarczały 5-8 ton złota rocznie.



Złoto w Egipcie miało wysoką cenę zanim przybyli w tym roku. Mithqal nie kosztował mniej niż 25 dirham, a zazwyczaj powyżej, ale od tamtego czasu jego wartość spadła i złoto staniało, a pozostawało tanie do tej pory. Mithqal nie przekraczał 22 dirham lub kosztował nawet mniej. To był stan rzeczy od dwunastu lat do dzisiaj z powodu dużej ilości złota, którą przywieźli do Egiptu i tutaj je wydali [...]


Europejska eksploracja Ameryki była w dużej mierze napędzana doniesieniami o złotych ozdobach obficie pokazywanymi przez Indian, szczególnie w Ameryce Centralnej, Peru, Ekwadorze i Kolumbii. Aztecynah. teocuitlatl). Jednakże, dla ludów tubylczych Ameryki Północnej, złoto było bezużyteczne, większą wartość widzieli w innych minerałach, które były bezpośrednio związane z ich zastosowaniem, takie jak obsydian, krzemień i łupek. Szacuje się, że Złote Wybrzeże i eksplorowane obszary Ameryki Południowej w XVI dostarczały około 10–12 ton złota rocznie. dosłownie traktowali złoto jako produkt bogów, nazywając je „boskimi odchodami” . Chociaż cena metali z grupy platynowców może być znacznie wyższa, złoto przez długi czas było uważane za najbardziej pożądany metal szlachetny, a jego wartość w historii była używana jako standard dla wielu walutThomasa More'a w traktacie Utopia. Na tej wymyślonej wyspie złoto było tak powszechne, że było używane do robienia łańcuchów dla niewolników, zastawy stołowej i desek klozetowych. Kiedy przybyli ambasadorzy z innych krajów, ubrani w złoto i odznaki, Utopianie wzięli ich za zwykłe sługi, składając hołdy najskromniej ubranym spośród ich grupy. (parytet złota). Złoto było używane jako symbol czystości, wartości, królewskości, i szczególnie ról, które łączyły te cechy. Złoto jako symbol bogactwa i prestiżu zostało wyśmiane przez Istnieje archaiczna tradycja gryzienia złota w celu sprawdzenia jego autentyczności. Chociaż nie jest to profesjonalna metoda badania złota, to „test gryzienia” nadaje się do oceny złota ponieważ złoto jest miękkim metalem (do 3 w skali Mohsa). Im czystsze złoto tym łatwiej je odkształcić. Malowany ołów może oszukać ten test ponieważ ołów jest bardziej miękki niż złoto (istnieje małe ryzyko zachorowania na ołowicę na skutek przyjęcia dawki ołowiu). Jednym z głównych celów alchemików było przekształcenie różnych substancji, głównie ołowiu, w złoto. Miało odbyć się to w wyniku kontaktu danej substancji z mityczną substancją zwaną kamieniem filozoficznym. Chociaż im nigdy się to nie udało, alchemicy rozpowszechnili zainteresowanie tym co można robić z substancjami, przez co położyli podwaliny pod naukę, którą dzisiaj nazywamy chemią. Alchemicznym symbolem złota był okrąg z punktem w środku (☉), który był również symbolem astrologicznym i starożytnym chińskim znakiem oznaczającym słońce. Obecnie otrzymywanie złota z innych substancji jest możliwe m.in. przez przekształcenie rtęci na drodze wychwytu neutronu przez 196Hg.

Złoto w starożytności było stosunkowo łatwe do uzyskania z kopalnianych warstw geologicznych. W XIX wieku, wszędzie gdzie zostawały odkryte większe złoża złota wybuchały gorączki złota. Pierwszym udokumentowanym odkryciem złota w Stanach Zjednoczonych było odkrycie złota w Reed Gold Mine w Midland w Karolinie Północnej w 1803. Jednakże, 90% wydobytego złota zostało wydobyte od 1848 roku, kiedy to w Kalifornii wybuchła gorączka złota. W 1851 roku, w samej tylko Kalifornii, wydobyto 77 ton złota. Światowa produkcja złota w tym okresie wzrosła do około 280 ton (1852).

 

 

Właściwości

 

Fizyczne

Złoto jest najbardziej kowalne spośród wszystkich metali; jeden gram złota może być rozbity na arkusz o powierzchni 1 m². Płatek złota może być rozbity do tego stopnia, że staje się półprzezroczysty. Przechodzące przez taki płatek światło jest zielono-niebieskie, ponieważ złoto silnie odbija żółte i czerwone składowe długości światła. Takie półprzezroczyste arkusze również silnie odbijają podczerwień, co czyni je użyteczne w wytwarzaniu osłon przed promieniowanie podczerwonym (cieplnym) w kombinezonach żaroodpornych i osłonach przeciwsłonecznych w skafandrach astronautów. Złoto z łatwością tworzy stopy z innymi metalami. Przy wytwarzaniu tych stopów można zmieniać ich twardość i inne właściwości metalurgiczne, od temperatury topnienia do koloru (patrz poniżej). Złoto charakteryzuje się bardzo dobrą przewodnością cieplną i elektryczną, co znajduje zastosowanie w elektronice i elektryce. Złoto jest metalem o wysokiej gęstości 19,3 g/cm³, dla porównania gęstość ołowiu wynosi 11,34 g/cm³, a najcięższego pierwiastka, osmu 22,61 g/cm³.

 

 

Kolor

 

 



Podczas, gdy większość innych metali jest szara lub srebrno-biała złoto jest żółte. Ten kolor jest określony przez gęstość luźno związanych elektronów walencyjnych; elektrony te oscylują jako zbiorowa „plazma” ośrodka opisanego jako kwazicząstka nazywana plazmonem. Dla większości metali częstotliwości tych oscylacji leżą w zakresie ultrafioletu, ale dla złota z przyczyn kwantowych efektów relatywistycznych, które wpływają na orbitale atomowe wokół atomów złota. Podobne efekty nadają barwę cezowi.

Powszechne stopy kolorowego złota, takie jak różowe złoto, mogą być wytworzone poprzez dodawanie różnych ilości miedzi i srebra, jak pokazuje to diagram trójkątny znajdujący się po lewej. Stopy zawierające pallad i nikiel tworzą tzw. „białe złoto”, które często jest wykorzystywane w jubilerstwie. Mniej powszechnymi są stopy złota zawierające dodatki manganu, glinu, żelaza, irydu i innych pierwiastków, które nadają złotu bardziej niezwykłe kolory, jak na przykład niebieski.

 

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

www.droga-bizuteria.blogspot.com !

sobota, 3 marca 2012

Bransoletka - krótki opis i historia


Bransoletka 
(fr. bracelet), staropol. manela

– kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej. Bransoletki robione są ze skóry, tkanin, metalu, silikonu, a nawet szkła. Bransoletki mogą być ozdabiane elementami z drewna, kamienia lub muszlami. Bransoletki są również używane w celach terapeutycznych, czy też dla identyfikacji, np. bransoletki antyalergiczne, bransoletki identyfikacyjne w szpitalach.

 

 

Etymologia

Podobnie jak armille i bransolety, delikatniejsze od nich bransoletki noszone były już w czasach starożytnych, w najróżniejszych kulturach. Stropolskie słowo manela zostało wyparte przez zaczerpniętą z któregoś z europejskich języków bransoletę, najprawdopodobniej starofrancuskiego barcel, który z kolei zapożyczył ten termin z łaciny brachile.

 

 

Znaczenie kulturowe

W różnych kulturach noszenie bransoletek ma najróżniejsze konotacje znaczeniowe.
W starożytnym syryjskim sanktuarium maryjnym w Sydnaya, mnisi rozdają pątnikom białe nitki, które zawiązuje się na przegubie ręki. Mają być znakiem opieki Madonny nad wiernymi.
W Bułgarii istnieje tradycja nazywana Martenica. Bułgarzy obdarowują się wtedy czerwono-białymi włóczkowymi gałgankami (pomponik, wstążeczka, plecionka itp.), które nosi się przyczepione do ubrania, także do rękawów.
W kulturze Azabachów, andyjskich Indian z Salty w Argentynie bransoletki używane są jako amulety mające chronić przez złym okiem, hisz. mal de ojo.
W niektórych regionach Indii kobiety zamężne noszą bransoletki nazywane w języku hindi kangan (ang. bankle). Wykonuje się je ze złota, srebra, platyny, szkła, drewna, metali i plastiku. Kangan nie są elastyczne. Istnieją także kangan w formie armilli. Kangan niekiedy są również zakładane przez mężczyzn.
W slangu więziennym bransoletkami nazywane są kajdanki.

 

 

Rodzaje bransoletek

 

Bransoletki żelowe

Bransoletka żelowa fundacji Live Strong
Kolorowe paski z plastiku, których noszenie zapoczątkowała fundacjaamerykańskiego kolarza Lance Armstronga. U sportowca wykryto w 1996 raka jąder. Symbolem akcji fundacji Live Strong (Żyj Mocno) były żółte bransoletki, jako odwołanie do koloru koszulki kolarza. W popularyzację żelowych bransoletek w maju 2004 zaangażował się koncern Nike – tzw. Yellow Livestrong wristband.
Niski koszt produkcji gadżetu i niezwykła popularność, z jaką się spotkał, wpłynęła na jego użycie w wielu innych kampaniach na całym świecie (popularyzujących, informacyjnych oraz charytatywnych). Bransoletki żelowewstążeczek (ang. awareness ribbon). funkcjonowały i funkcjonują obok dobrze znanych
Bransoletki żelowe używane są również w szpitalach do identyfikowania niemowląt lub chorych (ang. baller id bands, wristbands lub baller bands).

 

 

Tennis bracelet

Typ biżuterii damskiej, w której drobne diamenty połączone są ze sobą w symetryczny szereg. Bransoletka ta bierze swą nazwę od wydarzenia, które miało miejsce podczas międzynarodowych mistrzostw USA w tenisie w roku 1987. Chris Evert, 18-krotna zwyciężczyni turniejów wielkoszlemowych, miała na ręce elegancką wysadzaną diamentami bransoletkę. W pewnym momencie bransoletka się rozerwała, co spowodowało przerwanie meczu i umożliwienie tenisistce zebranie rozsypanych diamentów. Od tego wydarzenia bransoletki tego typu stały się niezwykle popularne. Zaczęto nazywać je bransoletkami tenisowymi, ang. tennis bracelet. Tennis bracelets noszą między innymi Serena Williams oraz Gabriela Sabatini.

 

 

Charm bracelet

Typowa charm bracelet
Charm bracelet lub italian charm bracelet to typ biżuterii damskiej noszonej na nadgarstku. Do bransoletki tego typu przywieszone są wisiorki, niewielkie błyskotki symbolizujące ważne dla noszącego rzeczy, są to swego rodzaju talizmany. Przykładowymi talizmanami są samolot – życie pełne podróży i przygód, butelka dla dziecka – zdrowe dzieci, słoń – życie pełne wspaniałych wspomnień, torebka damska – życie w obfitości, gwiazda – twoje marzenia się spełnią, znaczek pocztowy – dobre wieści, itd..
W ostatnich latach italian charm bracelets stały się szczególnie popularne wśród młodzieży. Podczas gdy w tradycyjnych bransoletkach typu charm bracelet talizmany były luźno wiszącymi ozdobami, w italian charm bracelets poszczególne segmenty-talizmany są ze sobą dokładnie połączone, tworząc przylegający do skóry szereg blaszek lub metalowych elementów.

 

 

Slap bracelet

Slap bracelet lub snap bracelet to element taniej biżuterii popularnej w latach 80. i 90. XX wieku. Były to zakładane na nadgarstek giętkie paski z metalu, ozdobione kolorowym nadrukiem (np. cętki pantery, paski zebry). Pierwsze slap bracelet wyprodukowała amerykańska firma Main Street Toy Company z Simsbury w stanie Connecticut. Podróbki miały tendencje do pękania, stając się przyczyną zranień nadgarstków i palców dłoni. Z czasem tego typu bransoletki byłu wycofywane z handlu na terenie Stanów Zjednoczonych i Europy.

 

 

Bangles

Bransoletki tego typu to solidne okrągłe elementy damskiej biżuterii pochodzenia indyjskiego. W Indiach nazywane są kangan, po angielsku bangles. Są najczęściej wykonane z materiałów gładkich, jak szkło, metal czy malowane drewno. Niejednokrotnie ozdabiane są szlachetnymi kamieniami. Mieszkanki Indii noszą ich kilka lub kilkanaście jednocześnie. Wytwarzają one w ten sposób charakterystyczny dźwięk, porównywany do szumu wiatru.
Szklane bangles produkowane są w indyjskim mieście Ferozabad. Najsławniejsze pakistańskie bangles wytwarza się w Hajdarabadzie.

 

Bransoletki przyjaźni

 

Bransoletki z muliny
Bransoletki charakterystyczne dla kultury młodzieżowej. Ofiarowywane jako znak przyjaźni. Plecione z przędzy do haftowania muliny w najróżniejszych kolorach. Hafciarze zaawansowani w wytwarzaniu tego typu taniej biżuterii używają najróżniejszych wzorów i węzłów.
Zwyczaj noszenia zapożyczony został z kultury ludów Środkowej Ameryki. Stał się popularny na terenie Stanów Zjednoczonych w latach 70. XX wieku. Obecnie bransoletki z muliny noszone są przez nastolatków obu płci, spadkobierców ruchu hippisowskiego oraz sympatyków Rainbow Family. Bransoletki przyjaźni noszone są też przez serfistów.




Pieszczocha

Nazywana po angielsku spike band, to kawałek skóry nabity ćwiekami, który zakładają na nadgarstek osoby z kręgu kultury punkrockowej i heavymetalowej. W ostatnich latach uczestnikom imprez z tańcami pogo lub mosh pit zabrania się posiadania pieszczoch, które mogą być przyczyną zranienia partnerów.




Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter


piątek, 24 lutego 2012

Kamienie szlachetne, kamienie jubilerskie


Kamienie szlachetne, kamienie jubilerskie 

– wartościowe i rzadko spotykane, czyste, jednorodne i przezroczyste odmiany niektórych minerałów i skał. Kamienie te odznaczają się silnym połyskiem, efektownym zabarwieniem (lub są zupełnie bezbarwne), dużą trwałością i twardością powyżej 7 w skali Mohsa. Stosuje się je w jubilerstwie, oprawia w złoto, srebro i inne metale szlachetne.






Przykładami kamieni szlachetnych mogą być:
  • diament (odpowiednio oszlifowany nosi nazwę brylantu)
  • szmaragd
  • rubin
  • szafir
  • topaz
  • aleksandryt
  • akwamaryn
  • heliodor
  • morganit
  • turmaliny
  • biksbit
  • beryl
  • goshenit
  • cymofan
  • skapolity
  • spinel
  • bursztyn
  • perła
Kamienie o nieco mniejszej twardości i trwałości, a w związku z tym o mniejszej wartości jubilerskiej nazywa się kamieniami ozdobnymi. Są to m.in. jaspis, agat, malachit, lapis-lazuli.



Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter